Prijs je reis

Het plan: een lang weekend naar de Raleighvallen. Het gebied schijnt adembenemend mooi te zijn, dat geeft het prijskaartje al wel aan. Gids E biedt ons de trip (heen met de boot, terug met het vliegtuig) aan voor 350 euro. Dan mogen we volgens hem niet klagen, goedkoper is het gewoon echt niet te doen. Tot we het telefoonnummer krijgen van gids D. Hieronder volgt een verslag van een serie telefoongesprekken met de beide heren, uitgesmeerd over ongeveer anderhalf uur.

In gesprek met D.
D: 350 zeg je? Voor de Raleighvallen? Ik kan het voor 290 regelen. Maar dan slaap je wel op andere plekken.
Wij: Dat maakt ons niks uit. We bellen nog voor bevestiging.
In gesprek met E.
Wij: Sorry, we gaan niet met jou mee, want D kan het goedkoper doen. Hij kan het voor 290 regelen.
E: 290? Wacht, ik bel je zo terug, ik kijk wat ik kan doen.
Even later.
E: Ja, ik kan het toch doen voor 280.
Wij: En net was 350 nog een koopje? Het is goed, maar we bellen nog voor bevestiging.
In gesprek met D.
Wij: E gaat het ons toch bieden voor 280, dus we gaan wel met hem mee. Of kan jij nog wat er vanaf doen?
D: Uhm, ik denk dat ik er wel 265 van kan maken. Jullie vliegen terug op een feestdag, dus dat is duurder, maar ik kan de piloot wel even bellen.
Wij: Dus 265? Kan het dan echt niet meer goedkoper? Dit is je definitieve bod?
D: Misschien kan ik er 260 van maken. Ik bel je morgen terug als ik de piloot heb gesproken.
In gesprek met E.
Wij: Sorry E, we gaan met D mee. Hij biedt 260.
E: Is dan het enige waar jullie naar kijken de prijs? Kwaliteit maakt niet uit?
Wij: E, hij biedt exact hetzelfde als jij, maar dan met andere overnachting en goedkoper.
E: Ik ga jullie morgen terugbellen, goed?

Een dag later biedt D 265, E blijft steken op 280. Dat is 70 euro goedkoper dan zijn originele prijs, waarvan E zei dat hij onmogelijk kon zakken. Niets van waar dus. Als wij ‘ja en amen’ hadden gezegd had gids E dus mooi 70 euro per persoon in zijn zak kunnen steken, maal 9 personen.