Natte voeten op de fiets

Al de hele middag regent het onafgebroken. De zogenaamde Kleine Droge Tijd hier was óf erg klein óf laat nog even op zich wachten. Al ruim na het einde van mijn werktijd heb ik er genoeg van en onder het mom ‘nat is nat’ besluit ik door de ‘bui’ heen te gaan.

Eenmaal buiten merk ik dat Armands grapje dat de straat onder water staat helemaal geen grapje was. Een mevrouw waadt over straat (een woordencombinatie die vast niet vaak eerder is gebruikt), maar de paraplu in haar handen kan haar voeten niet droog houden. Tot haar enkels staat ze in het water. “Vies he”, roept ze naar me.

Ik vraag me af of het technisch gezien wel mogelijk is om in zo’n dikke laag water te fietsen. Het lukt! Sterker nog, het is best wel leuk. Telkens wanneer mijn trappers naar beneden gaan schept mijn voet even in het ietwat lauwe water. Ook de iets grotere weg staat blank, maar er rijden nog volop auto’s. De bestuurders zullen vast ook ‘nat is nat’ gedacht hebben, want ze doen geen enkele moeite af te remmen als ze mij passeren. Het gevolg moge duidelijk zijn: alsof ik emmers water in mijn gezicht gesmeten krijg.

Eén flinke bui en Paramaribo staat onder water. En dan noemen ze Suriname het meest ontwikkelde land in de regio. Alhoewel, de bouwvakkers zijn hier wel een stukje verder. In plaats van naar me te fluiten, roept een Braziliaan me met een brede grijns na: “Bootje nodig?”